Biz her zaman bir arkadaş aradık kendimize. Bazen bulduk mutlu olduk, bazen yorulduk lanet okuduk ama, biz bu hayatta çok şey paylaştık.
Hayatımızda gelip geçen martılar vardı, okulu kırmak isteyen haylaz arkadaşın diğerini ikna etmeleri vardı.Yazılar vardı verilmiş sözler,-klasik ama- paylaşılan acılar vardı.
Paylaşılan ve unutulmayan çok şey vardı-olacaktı-.
Biz dostluğun tanımını birlikte düşerek, birlikte ayağa kalkarak öğrendik.
Bazen sonuna kadar uyuşan zevkler, bazense uçurumlar kadar fark vardı belki, görmezden gelip kabullenebildik birbirimizi, imkansızı yarattık.
birbirine anlatılıp bir alınan sınavlar vardı hayatımızda, biz kendimizi birlere rağmen çok sevmiştik.
Artık -yeni yeni- yazılan mektuplar vardı.
Kırmızı defter ve sonra defterler, -sanal ve yan sınıf- hayranlıkları vardı.
Birlikte kurulan tatil hayalleri-belki gerçekleşmeyecek belki de geri sayımı başlamış olan-,
Yapılacak ve yapılmış bir liste dolusu şeyi olan iki insandık biz.
Belki çok farklı dünyalardandık belki değildik, takmıyorduk, biz birbirimizi anlayabildiğimize göre hala bir sorun yoktu(arada anlayamasak da bu yirmi dört saat bile devam etmeye dayanamazdı).
Biz -çok uzak olmasa da- bir geçmişte tanışan, şimdi dost olan ve gelecekte de hep böyle kalacak olan iki insandık.
Birbirimizi tanır, sürekli kavga eder ve barışırdık.
Gün gelip de tüm sevilenlerin gittiği gibi ayrılacağımızı bilsek de, o günün yarın ya da yakın olduğunu bilsek de anı yaşardık biz.
Yaşıyoruz da.
Ve hep de yaşarız heralde.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder