We are alive. So live.
14 Ekim 2010 Perşembe
Bildiri
Kirpiklerimin gölgesi azalmaya başlıyordu hafiften ve hayatın sesi gittikçe daha duyulmaz oluyordu.
Bedenler de en az ruhlar kadar yorgundu.
Bu dünya öyle bir yerdi ki,
Yeryüzü ve gökyüzü hep mavinin tonlarına sahipti.
İlginçti tabii.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Sonraki Kayıt
Önceki Kayıt
Ana Sayfa
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder