Son tango.

(Angie)
Bir iki tını var sanki sadece,
Hep onlar tınlar bir yerlerde.
Bütün duyguları barındırır içinde,
Mutluluk,hüzün; acı nefret hepsini.
Burada,tek kişilik dünyalardan kurulu bu uzayda
Onlardan başkası yoktur,
Onları dinleyip üzülmek zorundasındır çünkü.
Ara sıra oynak bir şeyler de çalmaz değil ama,
İstisnalar yoktur bu uzayda, kesin kurallar ve korkulan despotluklar vardır.
Bu yerde,
Herkes yere bakarak yürür,
Eğer biri gözlerine bakarsa gerçekten,
Anlarsın ki başka uzaylara göç etmenin,
Bir göçmenle evlenmenin tam vaktidir.
Kaldırımlar, otobüs koltukları, sinema salonları hep tek kişiliktir.
Tek başına alışveriş yaparsın.
Tek başına gülümsersin, hiç kahkaha atamazsın mesela.
Mutfaktaki masalarda tek bir sandalye vardır,
Salonda tek bir koltuk,
Tek kişilik bir yatak.
Buralarda çift kavramı yoktur pek.
Belki ilk geldiğinde yadırgarsın fazlaca,
Alışman yavaş yavaş, ama kalıcı olur sonradan.
Vazgeçilmez olur bu dünya senin için.
Belki, ufak bir ihtimal de olsa hani,
Özleyebileceğin tek şey
Birlikte hareket eden nahoş bedenler olur,
Ayrılmadan önce yapılan son dans gibi.
Son bir tango daha.